بامدادان
بامدادان
جام نور و روشنی را آسمان سر میکشد
میگشاید چشم لیلی
چارقد تیرگی از خانه ام پر میکشد
خانه را با خنده اش جان میدھد
عطر ناب زندگی را
بر تن دیوار و بر در میکشد
یک نگاه بی ریایش روح بی افسار من را
پای دار عشق دلبر میکشد
جان من پر میگشاید
میرود تا اوج ھستی
او مرا از بیکران ھا ھم فراتر میکشد
گرچه بومم مست و مدھوش است لیک
بارھا و بارھا،
ز او را باز از بر میکشد
